Leef! – Expositie in Ev. Gem. De Brandaris – Rotterdam

Leef! – Expositie in Ev. Gem. De Brandaris – Rotterdam

Binnenkort wordt er door christelijke kunstenaars een expositie verzorgd in Evangeliegemeente De Brandaris in Rotterdam. Mij werd gevraagd om mee te doen en dat doe ik natuurlijk graag! Het thema van de schilderijen moest aansluiten bij het jaarthema van de gemeente: Leef!

Leef! Wat past daarbij? Voor mij heeft echt leven te maken met onbezorgdheid, spontaniteit, vrijheid, en ongecompliceerdheid. En wat ik daar het beste bij vond passen zijn kinderen.

Nog niet zo lang geleden bracht ik mijn zoontje van (toen nog) acht jaar naar bed. We wilden gaan bidden voor het slapengaan en ik vroeg hem waar hij voor wilde danken. ‘Waar ben je blij om?’ vroeg ik. En toen zei hij: ‘Dat ik besta!’ Dat is nog eens genieten! Prachtig is dat.

Kinderen stellen nog geen moeilijke vragen. Ze tobben niet, maar spelen. Kunnen helemaal in iets opgaan. Zo kwam diezelfde zoon van mij (inmiddels negen) pas geleden echt véél te laat thuis. Nu zijn we niet zo snel in paniek en in een rustig dorp als waar wij wonen, maak je je niet zo snel ongerust. Bovendien was hij samen met een vriendje op pad. Maar goed, het werd later en later en op een gegeven moment werden we wél ongerust. Wat bleek? Zij hadden ergens een loslopende hond ontdekt en waren druk in de weer geweest om het baasje van die hond weer op te sporen. ‘Ik wist niet dat het al zo laat was…’ Ze hadden er geen idee van dat de zon al bijna onder was…

Kinderen zijn zorgeloos en ze vertrouwen. Niet voor niets wil God dat wij op Hem – Die hét Leven is – vertrouwen als een kind. Dat we onbezorgd nieuwe dingen ontdekken en ervan genieten dat we mogen bestaan. Ervan genieten dat Hij ons gemaakt heeft en ons nooit los zal laten. Als een kind leven we écht.

Daarom heb ik vier schilderijen ingeleverd met kinderen daarop. Het bovenstaande schilderij is er één van. Een olieverfschilderij (50x70cm) van mijn jongste zoon (ja, die uit het verhaal hierboven), samen met een vriendje aan de Loire in Frankrijk. Druk bezig met hun nieuwe hobby: vissen! Ook zo’n hobby waarbij ze de tijd nogal eens vergeten… Voor ouders niet altijd handig, maar ach. Bij genieten en écht leven hoort dat, denk ik…

Vakantieschilderij

Vakantieschilderij

Wat is er meer ontspannen dan schilderen? Ik kan niet zo veel dingen bedenken. Dit schilderij heb ik vorige week gemaakt, op de camping in Fours (Frankrijk). Prachtig, zo’n gemaaid veld, waar de hele dag de blakende zon op staat. Onze tent stond onder een hoge eik, helemaal aan de rand van de camping. Onder de schaduw van die eik heb ik twee middagen geschilderd, met dit als resultaat.

Schuurtje

Schuurtje

Bij ons in de buurt staat een schuurtje. Een vervallen ding, overeind gehouden door de struiken die er in groeien en door de planken heen naar buiten steken. Wat schapen grazen er omheen. Er staat een verroeste drinkbak. Een rotzooi is het er eigenlijk. Een schuurtje waarover je je na elke storm weer verbaast: het is een wonder dat hij er nog staat. Een lelijk ding ook.

Maar laatst fietste ik er langs in de avondzon. Lange schaduwen lagen over het lome land. De lucht kleurde blauw, met daarin een sprankje geel. De ruggen van schapen lichtten op in het niemandsland tussen schaduw en zonlicht. En daarachter stond dat lelijke schuurtje. Prachtig nu. De afgebladderde houten planken kleurden door het zonlicht bijna net zo bleek als de schapen. De bomen en struiken rondom staken juichend af tegen de lucht. Het warme licht kon je bijna in drinken. Is dit wat Psalm 19 beschrijft?

‘De hemel vertelt Gods eer,

het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen.

De ene dag spreekt overvloedig tot de andere,

de ene  nacht geeft kennis door aan de andere.

Geen spreken in er, geen woorden zijn er,

Hun stem wordt niet gehoord…’

En dat schuurtje nú: wat een schitterend bouwval! Toch is dit dezelfde schuur als dat lelijke ding. Het mooie ervan ligt duidelijk niet in de schuur zelf, maar in wat hem beschijnt. Door het warme zonlicht zie ik hem opeens letterlijk in een ander licht. Zoals Psalm 19 ook even later beschrijft: iets van Gods grootheid wordt verwoord door de zon en ‘niets is verborgen voor zijn zonnegloed’.

Precies als dat schuurtje is ons leven ook. We staan overeind, maar wel met de nodige kieren. We zien zelf maar al te scherp onze lelijke eigenschappen die we de kans geven om flink in ons te groeien. En om soms tussen de planken door naar buiten te steken. We kunnen af en toe anderen wel te drinken geven, maar het is uit een verroeste drinkbak. We zijn rijp voor de sloop.

En toch… En toch is dit niet het hele verhaal. Want beschenen door de zon staan wij letterlijk in een ander licht. Beschenen door Gods genade is ons leven opeens een schitterende ruïne. Niet omdat onze lelijke gewoonten opeens niet weerzinwekkend meer zijn, maar omdat God ze glans geeft. Omdat we ze mogen zien in het milde avondlicht van Gods genade.

De hemel vertelt Gods eer…

Geen spreken is er, geen woorden zijn er,

Hun stem wordt niet gehoord.

Maar toch…

Wanneer stierf de Here Jezus?

Wanneer stierf de Here Jezus?

Een vraag is gemakkelijk gesteld, maar het beantwoorden is soms ingewikkeld. Dat is ook het geval met de vraag uit de titel van dit artikel: wanneer stierf de Here Jezus eigenlijk? Een oppervlakkig antwoord is gemakkelijk: Hij stierf tijdens het Paasfeest rond het jaar 30 na Chr. Wanneer je een specifieker antwoord wilt geven, wordt het echter een heel stuk ingewikkelder. Ik welk jaar stierf Hij dan precies? En op welke dag in de week? Is de traditionele datering, waarin men spreekt over ‘Goede Vrijdag’ als moment van sterven ook vanuit de Bijbel te onderbouwen, of vond de kruisiging misschien op een andere dag plaats? En op welke dag van de Paasfeest-week vond de kruisiging precies plaats? Het Paasfeest werd in de eerste eeuw na Chr. immers niet op een zondag gevierd, zoals dat in de kerkelijke traditie gebruikelijk is geworden. Het feest duurde een week.

Al deze vragen hangen met elkaar samen en de beantwoording is zeer ingewikkeld. Dat komt omdat de dagen in het Jodendom anders geteld werden dan bij ons (van zonsondergang tot zonsondergang); omdat sleutelteksten in deze discussie op meerdere manieren geïnterpreteerd kunnen worden en elkaar ogenschijnlijk tegen lijken te spreken; en omdat we niet altijd meer kunnen nagaan wat in de eerste eeuw na Chr. de Joodse gebruiken rond het Paasfeest waren.

In dit artikel wil ik eerst duidelijk maken waar de moeilijkheden precies liggen. En daarna: welke mogelijke interpretaties er zijn en welke daarvan mij het waarschijnlijkst lijkt.

Download het artikel hier:

Reinier Sonneveld, Het vergeten Evangelie – boekbespreking

Reinier Sonneveld, Het vergeten Evangelie – boekbespreking

Reinier Sonnevelds Het vergeten Evangelie is een pakkend geschreven, maar ook gevaarlijk boek. Sonneveld belicht aspecten van het Evangelie die in de kerkgeschiedenis minder aandacht hebben gekregen. Ook bestrijdt hij karikaturen van het evangelie. Als dát de kern van zijn boek zou vormen, zou het best een mooi boek zijn.

Er schuilt echter een addertje onder het gras: Sonneveld zet niet alleen karikaturen van het evangelie overboord, maar ook wezenlijke elementen uit het evangelie zelf. Zo wil hij het Bijbelse gegeven, dat de Here Jezus is gestorven om plaatsvervangend de straf te dragen voor onze zonden, uit het evangelie schrappen. Volgens Sonneveld zou die boodschap tot ver in de Middeleeuwen helemaal niet tot de christelijke boodschap hebben behoord. ‘Verzoening door voldoening’ zou pas later bedacht zijn en niet tot de Bijbelse boodschap behoren. Sonneveld heeft gelijk als het gaat over de karikatuur van ‘verzoening door voldoening’ die hij bestrijdt. Die karikatuur is inderdaad van later datum. Hij heeft echter volkomen ongelijk wanneer hij beweert dat de Here Jezus helemaal niet gekomen zou zijn om het oordeel te dragen over onze schuld. Die boodschap is niet alleen terug te vinden in de Bijbel, maar ook in de vroege kerk – dus ver vóór de Middeleeuwen. Sonneveld geeft daarom niet alleen onjuiste informatie, maar brengt een uitgehold evangelie. Hij belicht mooie en ware aspecten van de Bijbelse boodschap, maar gebruikt die om ándere Bijbelse waarheden weg te doen. Door te betogen dat Christus niet is gestorven om de straf die wij verdienen op zich te nemen, neemt hij een fundamenteel verkeerde afslag. Het evangelie dat hij brengt is een halve waarheid, dat door zijn eenzijdigheid wezenlijk anders is dan het Bijbelse evangelie.

Lees een uitgebreide boekbespreking hier:

Bradley Jersak, Zo Zoon zo Vader – boekbespreking

Bradley Jersak, Zo Zoon zo Vader – boekbespreking

Jersak bestrijdt in Zo Zoon zo Vader onbijbelse visies op de verzoening die de Here Jezus gebracht heeft. Vervolgens gooit hij echter het kind met het badwater weg, door te betogen dat God nooit oordeelt. Jersak brengt deelwaarheden als héle waarheden, waardoor hij tot conclusies komt die duidelijk strijdig zijn met de Bijbel. Daar waar hij dat zelf opmerkt, schrapt hij sommige Bijbelteksten als ‘niet Gods Woord’. Jersak laat daarmee zien dat de Bijbel voor hem in feite niet de hoogste norm is, maar moet wijken voor zijn eigen ideeën. Hoewel ik Jersaks motieven om dit boek te schrijven begrijp,  geloof ik dat de weg die hij inslaat een dwaalweg is. Lees hier een uitgebreide bespreking.