door Gábor Locht | 12 juni 2019
Een vraag is gemakkelijk gesteld, maar het beantwoorden is soms ingewikkeld. Dat is ook het geval met de vraag uit de titel van dit artikel: wanneer stierf de Here Jezus eigenlijk? Een oppervlakkig antwoord is gemakkelijk: Hij stierf tijdens het Paasfeest rond het jaar 30 na Chr. Wanneer je een specifieker antwoord wilt geven, wordt het echter een heel stuk ingewikkelder. Ik welk jaar stierf Hij dan precies? En op welke dag in de week? Is de traditionele datering, waarin men spreekt over ‘Goede Vrijdag’ als moment van sterven ook vanuit de Bijbel te onderbouwen, of vond de kruisiging misschien op een andere dag plaats? En op welke dag van de Paasfeest-week vond de kruisiging precies plaats? Het Paasfeest werd in de eerste eeuw na Chr. immers niet op een zondag gevierd, zoals dat in de kerkelijke traditie gebruikelijk is geworden. Het feest duurde een week.
Al deze vragen hangen met elkaar samen en de beantwoording is zeer ingewikkeld. Dat komt omdat de dagen in het Jodendom anders geteld werden dan bij ons (van zonsondergang tot zonsondergang); omdat sleutelteksten in deze discussie op meerdere manieren geïnterpreteerd kunnen worden en elkaar ogenschijnlijk tegen lijken te spreken; en omdat we niet altijd meer kunnen nagaan wat in de eerste eeuw na Chr. de Joodse gebruiken rond het Paasfeest waren.
In dit artikel wil ik eerst duidelijk maken waar de moeilijkheden precies liggen. En daarna: welke mogelijke interpretaties er zijn en welke daarvan mij het waarschijnlijkst lijkt.
Download het artikel hier:
door Gábor Locht | 20 mei 2019
Reinier Sonnevelds Het vergeten Evangelie is een pakkend geschreven, maar ook gevaarlijk boek. Sonneveld belicht aspecten van het Evangelie die in de kerkgeschiedenis minder aandacht hebben gekregen. Ook bestrijdt hij karikaturen van het evangelie. Als dát de kern van zijn boek zou vormen, zou het best een mooi boek zijn.
Er schuilt echter een addertje onder het gras: Sonneveld zet niet alleen karikaturen van het evangelie overboord, maar ook wezenlijke elementen uit het evangelie zelf. Zo wil hij het Bijbelse gegeven, dat de Here Jezus is gestorven om plaatsvervangend de straf te dragen voor onze zonden, uit het evangelie schrappen. Volgens Sonneveld zou die boodschap tot ver in de Middeleeuwen helemaal niet tot de christelijke boodschap hebben behoord. ‘Verzoening door voldoening’ zou pas later bedacht zijn en niet tot de Bijbelse boodschap behoren. Sonneveld heeft gelijk als het gaat over de karikatuur van ‘verzoening door voldoening’ die hij bestrijdt. Die karikatuur is inderdaad van later datum. Hij heeft echter volkomen ongelijk wanneer hij beweert dat de Here Jezus helemaal niet gekomen zou zijn om het oordeel te dragen over onze schuld. Die boodschap is niet alleen terug te vinden in de Bijbel, maar ook in de vroege kerk – dus ver vóór de Middeleeuwen. Sonneveld geeft daarom niet alleen onjuiste informatie, maar brengt een uitgehold evangelie. Hij belicht mooie en ware aspecten van de Bijbelse boodschap, maar gebruikt die om ándere Bijbelse waarheden weg te doen. Door te betogen dat Christus niet is gestorven om de straf die wij verdienen op zich te nemen, neemt hij een fundamenteel verkeerde afslag. Het evangelie dat hij brengt is een halve waarheid, dat door zijn eenzijdigheid wezenlijk anders is dan het Bijbelse evangelie.
Lees een uitgebreide boekbespreking hier:
door Gábor Locht | 20 mei 2019
Jersak bestrijdt in Zo Zoon zo Vader onbijbelse visies op de verzoening die de Here Jezus gebracht heeft. Vervolgens gooit hij echter het kind met het badwater weg, door te betogen dat God nooit oordeelt. Jersak brengt deelwaarheden als héle waarheden, waardoor hij tot conclusies komt die duidelijk strijdig zijn met de Bijbel. Daar waar hij dat zelf opmerkt, schrapt hij sommige Bijbelteksten als ‘niet Gods Woord’. Jersak laat daarmee zien dat de Bijbel voor hem in feite niet de hoogste norm is, maar moet wijken voor zijn eigen ideeën. Hoewel ik Jersaks motieven om dit boek te schrijven begrijp, geloof ik dat de weg die hij inslaat een dwaalweg is. Lees hier een uitgebreide bespreking.
door Gábor Locht | 15 augustus 2017
Recensie van Gijsbert van den Brink, En de aarde bracht voort. Christelijk geloof en evolutie, Boekencentrum, Utrecht, 2017.
Samenvatting:
Positief:
Professor Van den Brink heeft een sympathieke, heldere schrijfstijl. Hij laat helder zien welke consequenties het aanvaarden van de evolutietheorie zou hebben voor het christelijk geloof. Hij laat zien dat de notie dat mensen naar Gods beeld geschapen zijn, ook te handhaven is wanneer men de evolutietheorie zou accepteren. Ook laat hij zien dat het aanvaarden van de evolutietheorie niet hoeft te leiden tot het accepteren van een naturalistisch wereldbeeld.
Positief / negatief:
Van den Brink laat zien dat het geloof in Gods voorzienigheid logisch gezien gecombineerd kan worden met de evolutietheorie, al levert die combinatie ook ernstige problemen op rond vragen over Gods goedheid. Daarnaast laat Van den Brink helder zien dat het aanvaarden van de evolutietheorie tot gevolg heeft dat dierlijk leed NIET langer kan worden toegeschreven aan de zondeval en dus NIET langer kan worden gezien als menselijke schuld. Daarmee laat Van den Brink de traditionele christelijke verklaring los. Dat Van den Brink daar vrij luchtig over doet vind ik moeilijk te begrijpen.
Negatief:
Van den Brinks conclusies over Gods voorzienigheid in combinatie met het accepteren van de evolutietheorie komen eng dicht bij de slotsom dat God het zeer omvangrijke dierlijke leed in deze wereld actief gewild zou hebben. Zijn ‘herinterpretatie’ van de zondeval is daarnaast mijns inziens niet goed met een orthodox christelijke Bijbelse boodschap te verenigen. Van den Brinks ‘herinterpretatie’ van de dood als gevolg van zonde is een omkering van de Bijbelse boodschap.Tot slot: Van den Brink pleit voor een ‘beperkt perspectivisme’ als hermeneutisch uitgangspunt. Dat uitgangspunt is echter problematisch
Conclusie: Van den Brink probeert op een helder beredeneerde manier het accepteren van de evolutietheorie te combineren met het vasthouden aan orthodox-christelijke waarden, maar slaagt daar slechts ten dele in.
Lees het gehele artikel
door Gábor Locht | 19 maart 2017
Heb je ook weleens het idee dat je leven langs omwegen gaat? En vraag je je weleens af hoe dat dan zit met Gods leiding in je leven? De geschiedenis van Rachab vind ik voor die vraag erg bemoedigend.
Lees verder…
door Gábor Locht | 15 januari 2017
De Here Jezus werd na de kruisiging in een graf gelegd. Dat werd de meest bijzondere plaats uit de wereldgeschiedenis: op die plaats werd de dood overwonnen. De Here stond op uit het graf. Dat graf is vanwege de Opstanding waarschijnlijk het meest besproken graf dat er bestaat. In dit artikel wil ik echter niet stilstaan bij de Opstanding, maar bij het begraven zelf. Hoe ging dat in het Jodendom uit de tijd van de Heere Jezus? Lees verder.
